İslâm düşüncesinin genel çerçevesi içeri-sinde ahlâk disiplininin oldukça geniş ve o ölçüde de önemli bir yeri vardır. Kur'an'ın çok geniş bir kısmı doğrudan veya dolaylı olarak ahlâk konularını içeren ayetlerden oluşur. Hadis külliyatında da ahlâka dair hadislerin yekunu ciltleri dolduracak zenginliktedir. Zira hem Kur'an'da hem de sünnette güdülen en temel gaye, insanın varlık kategorileri içindeki ayrıcalığına uygun erdemlerle bezenmesini ve yetkinliğe ulaşmasını sağlamaktır. Bu temel amaç İslâm bilgin

İslam'ın ahlak bakımından gayesi, ahlak problemlerine dair sıradan bir nazariye ortaya koymak ve meraklı zihinleri tahmin etmek için kuru tartışmalara girişmek, kısaca, gerçek hayattan kopuk bir ahlak felsefesi yapmak değildir. İslam alemi bakımdan insanların ahlak alanındaki ihtiyaçlarına cevap vermek; zaman içinde onları bu alandaki kusurlarını şuuruna vardırmak ve bu kusurları gidermelerine imkan hazırlamak, kısaca, ahlaki prensiplerinin en iyi ve en güvenilir şekilde hayata initalini sağlamak ister.

Kur'an-ı Kerim, Hz. Peygamber ve ilk Müslümanların kullanımında ‘cahiliyye' ve ‘şirk' kelimeleri, önceki dönemin inanç yapısıyla birlikte kaotik ahlak kültürünü, insan ilişkilerindeki parçalanmışlık, şiddet ve yıkıcılığı anlatmaktadır. ‘Cahiliyye' ve ‘şirk'in karşıtı olan ‘İslam' ise bu kavramların ifade ettiği eski inanç yapısını, ahlak kültürünü ve ilişkiler dünyasını toptan eleştiriden geçirip, yeni bir inanç, ahlâk ve değerler dünyası inşa eden büyük hareketin; dinî ahlâkî ve kültürel dönüşümün adıdır.