Modern insan, yapay ve gösterişçi bir toplumsal ilişkiler ağının ortasında yaşamaktadır. İnsanların, stres içinde yaşadıkları, bunalımla içice oldukları, pek çok problemle boğuştukları ve bütün bu olumsuzluklar içerisinde ortaya koydukları davranışlarında, birbirleriyle ilişkilerinde gösterisel ve göşîerişsel bir tezahür barındırdıkları görülmektedir. Modern toplumlarda gözlemlenen gösteri, gösteriş ve buna bağlı olarak gelişen yapaylık, modemiteyle birlikte toplumsal hayatta etkin bir şekilde yerini alan s

Din ve kültür, toplumsal hayatta iki ayrı varlığa sahip olup birbirleriyle çeşitli tip, şekil, muhteva ve düzeylerde etkileşime girer. Toplumsal zeminde din kültürü, kültür de dini çeşitli biçimlerde ve farklı etkenlerle etki altına alır. Din-kültür ilişkileri, bazen ahenk, işbirliği, uyum ve barış; bazen de ahenksizlik, karşıtlık, düşmanlık, şiddet, çatışma ve uyumsuzluk içinde gerçekliğe yansır. Bugünün küreselleşen dünyasında her iki durumu da gözlemlemek mümkündür. Elinizdeki kitabın konusu, din ile kül

Kültür tarihimizin hemen her dalında bir dönüm noktası ve geniş anlamda bir kültürel değişme dönemi olarak nitelenen Tanzimat, Türkiye'ye laiklik anlayışının girmesi ve Modern Türkiye'nin laik temellerin oluşmasında etkin bir role sahiptir. Bu durumda Tanzimat Dönemi, Türkiye'de din-Devlet ilişkisi açısından bugün gelinen noktayı siyasî ve sosyolojik düzlemde anlayabilmek ve izah edebilmek için önemli bir dönemeç olarak önümüzde durmaktadır. Türkiye'nin Laikleşme Serüveninde Tanzimat bu dönemeci anlama çaba

İbn Haldun, Osmanlı entelektüellerinin, fikirlerinden etkilendikleri, yararlandıkları, devlet, toplum, tarih ve çöküşle ilgili teorilerini Osmanlı Devletine bazı değişikliklerle de olsa uyarlamaya çalıştıkları bir ilim adamı, bir tarih felsefecisi, bir sosyolog olarak karşımıza çıkıyor. İbn Haldunun tarih ve toplum görüşü, Osmanlı Devletinin güçten düşmeye başlamasıyla birlikte muhtemel bir çöküşe gitmekten nasıl kurtarılacağını düşünenler için temel bir başvuru kaynağı olmuş, onun görüşlerine olan ilgi, İb

Modern insan, yapay ve gösterişçi bir topumsal ilişkiler ağının ortasında yaşamaktadır. İnsanların, stres içinde yaşadıkları, bunalımla içiçe oldukları, pek çok problemle boğuştukları ve bütün bu olumsuzluklar içerisinde ortaya koydukları davranışlarında, birbirleriyle ilişkilerinde gösterisel ve gösterişsel bir tezahür barındırdıkları görülmektedir. Modern toplumlarda gözlemlenen gösteri, gösteriş ve buna bağlı olarak gelişen yapaylık, moderniteyle birlikte toplumsal hayatta etkin bir şekilde yerini alan

Kurân, toplumsal çöküşü kıssalar yoluyla pek çok örnek vererek ele alırken iniş amacına uygun bir dille, yaşayan toplumlara ısrarla mesaj vermekte ve onlardan ders almayanların sonunun da çöküş olacağını vurgulamaktadır. Anomi, çözülme, bunalım ve parçalanmaların çokça yaşandığı ve bu yüzden de toplumsal çöküş tartışmalarının yeniden gündeme geldiği çağdaş dünyada Kur´ân, toplumsal çöküşü işlerken kullandığı dil, retorik ve seçtiği birey ve toplum tiplemeleriyle çağın insanına ciddi mesajlar sunmaktadır.