Zâtıma, Hallâc-ı Mansûr derler... Aşk'ın elinden, Dost'un ilinden ve Hakk'ın dilinden bir kelime idim. Sonra dile geldim de kendime ?Bir' anlam verdim. Gördüm ki, her kapı O'na çıkıyor. Her çiçekte ?O' kokuyor... Benim yerime sizinle konuşan aslında hep ?O!' Anladım ki; O, benimle kendime bakmak istemiş... ?İşte böyle sevilir', demeye getirmiş. ?İşte böyle, Dost için gerekirse ölünür', demek istemiş... Hikâyemizin mutlu sonla bitmediğini kim söylebilir? En başından beri Bir'dik. Ve en sonunda da ?Bir' oldu

Hayatımız sınav olmuş. Şarkı sözü gibi geliyor kulağa. Ufacık ellerimizle hayatı yoklamanın yetmediğini öğreniyoruz ilkin. Sonra ilkokulda birden kendimizi buluyoruz sınavların rapsodisinde. Ardından (Ortaokul - Lise - Üniversiteye) hazırlık derken zamanla sistematikleşiyor önümüzdeki sınavlarımız. Sonra, üniversite süreciyle rahat nefes alacağız derken, yüksek öğretimden mezun olmanın da yeterli olmadığı gerçeğiyle karşılaşıyoruz. SBS-YGS-LYS-YDS-ALES-TUS-KPSS derken, olgun yaşlarımıza adım atarken buluver

Ulu Şems... Şems-i Tebrizî, Şems-i Pârende, Şemseddîn Muhammed, Şems-i Kalenderî, Şems-i Melâmetî Şems-i Dâi... Bu esrarengiz Hakk dostu, gerçekte kimdi? Neden birden Mevlânânın hayatına girip, onun gibi büyük bir âlimi bir anda kendisine bağlayarak; onun yüzünü, ötelerin de ötesinde olan başka âlemlere ve hakikatlere çevirdi? Neden, kendisine Aşkın Zülfikârı diyordu? Neden günlerce ve haftalarca hiç dışarı çıkmadan sohbet ettiler? Ulu Şems, bu sohbetlerde Mevlânâya hangi bâtınî ve ilahî sırları açtı?

Somuncu Baba'dan (Hamiduddîn-i Aksarayî) başlayarak Hacı Bayrâm-ı Velî ile bu topraklara nice mana incileri saçan Bayrâmî-Hamzavî Melâmiler, arkamızda bıraktığımız bu yüzyıla kadar, vakar ve sırlı bir şekilde varlıklarını sürdürmüşlerdir. Anadolu Erenleri olan Bayrâmî-Hâmzavî Melâmiler, sûfîliği Emevî tortulardan arındırarak, yeniden Nebevî ahlâkın önderliğini yapmışlar; bu asil hizmeti gerçekleştirirken de canları pahasına doğruluğun ve hakikatin timsali olmaktan geri durmamışlardır. Bayrâmî-Hamzavî Melâmi