Keşke kalksaymışım.O zaman babam çarşaftaki kanı görüp, Batırmış yatağı, al şu kızı buradan, diyemezdi. Donumdaki kana baka baka öyle ağladım ki, annem sabah sabah Anırma, diyerek bir tokat attı. Bir daha onun kıllı suratına bakarsam ne olayım. Ablam da yanıma gelip, Ağlama salak ben de hastalandım, artık her ay hastalanacaksın, dedi. Ben hasta değilim yalan söylüyorsun, deyince; Tabii sen kraliçesin, kraliçeler hastalanmaz, kıçımın kraliçesi, dedi. Pis pis güldü gitti. Bitirgen bir büyüme hikâyesi. Küçük b

Kulağıma durmadan yürü diye fısıldayan, gittikçe uğultuya dönüşen, menşei belirsiz bir ses çalınıyordu. Gökyüzü pusunu üzerime kusuyor, beni yutmaya yelteniyordu. Boyun eğmek, geri dönmek yoktu. Yolu bir çaprazına, bir dikine dilimledim. Sonunda bitap düşüp bir merdivenin başında durdum. Çöksem olduğum yerde uyuyacak, soğuğun ikide bir dürten dikenli ellerinde yığılıp kalacaktım. Artık bir evim yoktu ama bir okulum vardı. Ailemi yeni arkadaşlarımdan kuracak, atanmışlarla değil, seçilmişlerle mutlu mesut yaş