Severek okuyacağınız dört öykünün her biri gerçek olaylardan alınarak oluşturulmuş; yazarın güçlü gözlem ve mizah yeteneği ile betim gücü birleştirilerek yazılmış bu öyküler güncelliğini koruyor.

"Hamamcı Mustafa Ağa yaşlı biriyle matbaama geldi:" Abbas Bey, dedi, tam senin istediğin gibi kendinden uçkurluklu. Kimi kimsesi yok, tümünden yılkılık… Oğlan oynamış oyuna gitmiş, çoban oynamış koyuna gitmiş…" "80 yaşındaki Hüseyin Ağa bağımın bekçisi oldu. Bağa gittiğim bir gün: - Efendâ, haşavuzdan (haşa huzurdan) bana bir golik alsana… - Bu dağ yerinde ne gereği var, ne yapacaksın merkebi? Dedim. - Ne yapacaksın olur mu efendâ! Ne yapacaksın olur mu! Heç yoksa adama ‘can şenliği’ olur. İşte bu yanıt, iç

Yazarın, 1930'lardan 1980'lere kadar fasılalarla yazdığı, Yozgat'ı ve Yozgatlıları anlatan eseri. Yozgat efendiliğinin sembolü olmuş kâmil insanların portreleri eşliğinde renkli bir Yozgat envanteri... Çapanoğlu'ndan başlayarak insanı merkeze alan, siyasi hadiseleri ironiyle yorumlayan farklı bir Yozgat Tarihi... Ahmed Hamdi'den hiç etkilenmemiş olsa da Anadolu şehir kitapları arasında Yozgat'a mutena bir yer ayırmıştır. Mahalli gazetelerde iki kez tefrika edilen fakat hak ettiği alakayı göremeyen bu yazıla

İlk sayfasından itibaren insanı saran bir roman... Bir köyün kuruluşunun ve dağılışının hikâyeleri bir arada. Alaman gurbetliği peyda olunca ardına bakmadan gidenlerin ve gidenlerle, gidenlerden gelecekleri bekleyişi bir hayat tarzı haline getiren çaresiz Anadolu köylüsünün hazin destanıdır. Gidenler gider; kalanlar yalnız kalır. Bitmek bilmeyen göçler silsilesine bir halka daha eklenir. Eserde Celalî isyanlarının tarihine Anadolu insanının gözünden bakılır. Halk diliyle yazılmış güzel mektuplarla örülüdür.

1971 TRT Roman Başarı Ödülü sahibidir. Güçlü, hırslı bir at kişnemesi ovanın dört bir yönüne dağıldı. Dağınık düzen otlayan sekiz on at başlarını kaldırdılar ve kulaklarını diktiler. (...) İçlerinde güçlü kuvvetlileri vardı. Kimi kahra uğramış zavallı, kimi yılkının alışığı... Hesaptan düşülmüş, defterden silinmiş Doru Kısrak'ın yılkıya bırakılma öyküsüdür. Kışın dağda, belde başının çaresine bakacak, çıplak tabiatla savaşacak, ömrü olur da bahara yılkıdan sağ dönerse, o zaman ona bir iş düşünülecektir. Hal

1973, Türk Dil Kurumu ödülü almıştır. Yazarın çiftçilik yıllarında biriktirdiği resim ve sözlerin Çelo'nun hak arama mücadelesi içerisinde mezcedilişidir. Umutsuz sevgi ve zorla evlendirilme konularını işler. "Demek Abi, hökümete başvurursak bu iş olur. Demek, aranırsa arazimi alırım. Aah, bana bir atalık, bir babalık etsen de malımı mülkümü el ellerinden kurtarsan... İki dünyada da duacın olurum." Türk köylüsünü görmek istediğiniz gibi değil, olduğu gibi görmek için okunması lüzumlu bir eser.

1946 - Yozgat DP müteşebbis heyeti kurucularından olan Abbas Sayar`ın o günlerin anısından yola çıkarak yazdığı bu romanında; 1954-57 seçimlerinde Zağcıoğlu köyünün genel durumu, köylünün politikacılara bakışı; politikacılarla köy halkının birbirlerinden beklentileri bir kara mizah örneği olarak gözler önüne serilmektedir.

“ Dost, güzellik ve iyilik birbirini kucaklayan üç kavramdır. Biri birinden ayrılınca denge bozulur. Ve insan yeniden yalnızlığına düşer. Bu üç kavramı bir arada bulmak, yaşatmak, yüceltmek büyük kalplerin işidir. Ne yazık ki insan, insana bu büyük mutluluğa erişme olanağı vermez. Bu yüzden yalnız doğuyoruz, yalnız yaşıyoruz, yalnız ölüyoruz... “

Abbas Sayar şiirlerini aruz, hece ve serbest vezinle kaleme almıştır. Aruz vezniyle yazdığı şiirler çoğunlukla gazel ve rubaî tarzındadır. Bir araya getirilecek olursa ´Divan-ı Nailî´ diyebileceğimiz eski şiirin rüzgarlarıyla yazılmış bu şiirler içerisinde tarz-ı kadimin ustalarına, bu arada Nedim’ den Kerküklü Rasih'e, Niyazi-i Mısrî'den Kuşadalı İbrahim Efendi'ye uzanan, daha çok tasavvufi neşve ile yazdığı tanzirlerle dikkati çekmektedir. Hece ile yazdığı şiirlerde ise tam bir Orta Anadolu çocuğudur. Yun

(...) Aman yavrum küçüklükten zevk duyma. Küçüklük, adamı yer bitirir; büyüklüğe açılan yolu kapar.. Sonunda eyvah dersin, ama iş işten geçmiş olur.. Yazar; Zilede, yedek subayken tanıdığı Hakim Cananın kendisine sık sık yinelediği yukarıdaki öğüdü yıllar sonra, anı roman olarak kaleme alırken; halk felsefesine ve halk bilimine de kaynaklık eder. Aynı türünde yazılmış bu romanı bir kez daha yayınevimizce okurlara sunmanın mutluluğu içindeyiz. (Arka Kapak)