İnsanlık; Tevrat, İncil ve Kuran'ın ortak kutsal yasaları olan 'adalet, merhamet ve sadakat' ilkelerine dayanan evrensel ahlaki nosyonunu kaybetmiş bir insanlık onuru ve ötekine zor ve zorbalıkla dayatılmış 'mutlak iyilik' ve "mutlak doğruluk'ların baskısı ile örselenmiş insanlık olurunun bunalımlarıyla boğuşuyor. İnsanlar, etnik, ideolojik, dinsel ve mezhebi kimliklere yapılan karşılıklı baskıların tükettiği güven ve meşruiyet krizleriyle uğraşıyor. Kazananın asla olmayacağı bu çatışmaların her zaman kaybe

Dünya, Tanrı ile Tanrı komplekslerinin savaş arenası idi. Bu kadim savaş sonucunda "Tanrı öldü!" ve onunla birlikte kutsal yasaları olan "Adalet, Merhamet ve Sadakat" beklentilerine dair tüm umutlar da öldü. Artık dünya Tanrıdan boşalan yeri doldurmak için birbirleri ile savaşan Tanrı komplekslerinin kişisel, kolektif ve evrensel tahakküm pazarı oldu. İnsanlar ise bu pazar savaşının hem kutsalları hem de kurbanları oldular: "Tanrı öldü! Yaşasın Tanrı kompleksleri!" naraları arasında.  Halis Çetin, beş cil

İnsanlığın en büyük sorunu insandır. İnsanın en büyük sorunu ise insanlığıdır. İlk Adem'den son Adem'e kadar insanın ve insanlığın tarihi, insanın doğasına Tanrı tarafından üflenen 'Tanrının insanı' olmak ile 'Tanrı-İnsan' olmak arasındaki evrensel dilemmanın hem kendi içinde hem de insanlar arasındaki çatışmasından başka bir şey değildir. Bu bağlamda ilk Adem ile son Adem arasında hiçbir fark yoktur. Tek fark sadece bu Tanrı kompleksi kaynaklarını tatmin etme şekli ve araçları oldu. Bu araçlar ile de kovul

İnsanlığımızı yok eden en büyük tehdit, insan doğasını yok etmek veya insanlara hükmetmek için insanların doğalarını ve ruhlarını dönüştürmektir. İnsanların doğaları ve ruhları da ancak iyi, mutlak, kutsal ilan edilmiş soylu amaçlara, soylu akıllara ram edilip bir amaç için veya içinde araçsallaştırılarak dönüştürülüp yok edilebilir. Platon, Machiavelli, Hobbes, Rousseau, Hegelin sıralamasını takip ederek insanın doğasındaki farklı madenler, iktidar arzusu,rekabet, güvensizlik, şan-şeref tutkusu,özgürlük,öz

Türk modernleşmesi, modernleşmenin en önemli boyutu olan ´evrensellik´ ilkesini ret üzerine kurulu devrimci modernleşme geleneği içerisinde evrensel değerler (ütopya) karşısında içine büzülerek (ideoloji) bireyi topluma, toplumu devlete, devleti de evrenselliğe kapatmaktadır. Bu süreç içerisinde sadece topluma yabancılaşmış birey veya devlete yabancılaşmış toplum değl, aynı zamanda evrensel dünyaya yabancılaşmış bir devlet ortaya çıkmaktadır. Bu eserde yazar, öncelikle Batı modernleşme süreci olmak üzere, m

Siyaset hayatı diye bir şey yoktur, siyaset zaten hayattır. Siyasetin yaşam alanı, ideallerle örülmüş bir mükemmellik hülyası değil, zaaflarla kuşatılmış bir gerçeklik dünyasıdır. Siyaseti gerçek bir insan ilişkileri ağı olarak tasaıvvur ettiren şey de, işte bu tutku ve ihtiras doğasının akıl ile tamamlama dengesidir. Bu denge, siyasetin doğası ile insanın doğasını birleştiren hassas bir sınırdır. Bu yüzden siyaset, sürdürülebilir iktidar hırsı ve sürdürülebilir siyasal amaçlılıktır. Siyasetin asli siyasal

Bu çalışmada modernleşme olgusunun tarihsel ve siyasal dönüşümünü ve Türk modernleşme geleneğini siyaset felsefesinin siyasal iktidar, devlet, egemenlik, meşruiyet, ideoloji ve değişim gibi temel kavramları ışığında incelemeye çalıştım. İnceleme boyunca Batı modernleşmesi ile Türk modernleştirmesi arasındaki farklılıkların ipuçlarını aradım... (Önsöz´den)