1895'te doğuşundan bu yana sinema dünyanın her yerinde insanları büyüleyen, mesaj veren bir sanat, tiyatronun yanında insanlığa ikinci bir ayna oldu. İşte Scognamillo da sinemanın Türkiye'deki tarihine eğilerek, korunmamış, sahip çıkılmamış, kişisel çabalarla yaşatılmaya çalışılmış bir tarihi okurun/seyircinin gözleri önüne seriyor. Titiz bir arşiv çalışmasına dayanan bir'antoloji'var okuyucunun elinde. Türk sineması dört dönemde ele alınıyor: 1896-1959 arası hazırlık dönemi, 1960-1986 arası siyasal ve topl

... O hengamenin içinde kimileri fark etti, kimileri etmedi, fakat inanın, o taşların, molozların, yıkıntıların arasında karanlık gecelerin karanlık köşelerinde, ağzı açık bodrumlarda, sonu bilinmeyen dehlizlerde bir başka, değişik, ürkütücü evren oluştu. Dediğim gibi kimileri, ancak pek azı fark etti, kimileri ise -her zaman olduğu gibi-olayın dışında kaldı. Ben, evet ben, orada idim, orada kaldım sabır ve inatla ve her şeyi gördüm... Beyoğlu´ndan, hayatımızdan, yürüdüğümüz yollardan, iş yerimizden, evler

"Bir tören idi sinema, herkesin katılmak istediği, paylaştığı bir tören. Giderek yapay bir inanca dönüştüğü de oluyordu, her türden insanı loş bir salonda, kocaman insan şekillerinin devleştirdiği beyaz bir perdenin ve o perdeden yansıyan ve yayılan duyguların, aşkların, nefret ve heyecanların, şaşkınlık ve mutlulukların girdaplarına çeken. Bir düş perdesi, bir hayal perdesi karşısında benzer ama başka ve başkalaşmış gerçeklerle burun buruna gelmekti; bir arada onları paylaşmaktı, sanki tek bir ağızdan çıka