İslâm'ın doğuşu, Yakındoğu kültüründe yeni ve çok önemli bir dönemi başlatır. İslâm dekorasyonunun tasvirsiz kimliği, yerel kültürler bağlamında ilginç soruları akla getirir. Temaların dekoratif şekillerden, insan ve hayvan figürlerinden oluştuğu vurgulanmalıdır. Resim, heykel, şekil, motif ve süsleme adına her ne çizildiyse tamamı için geçerli olmak üzere şunları söyleyebiliriz: Her yerde olanın hareket etmesine gerek olmadığı gibi, herhangi bir şeye benzemediğinden resminin yapılması da mümkün değildir.

Bu Kitap, Binlerce Defa Yazılmış Bir Konuyu Ele Alırken, Bu Kez Osmanlı Mimarisini Sinan'ın Kişilik Ekseni Etrafında Yoğunlaşmaktadır. Büyük Ustanın Adı Çevresinde Örülen Öykünün, Sadece Kitap Sayfalarında Okunabilecek Bir Şey Olmadığını Yapı Taşlarına Dokunabildiğimiz Ölçüde Kendisiyle Yoğun Bağlatıya Geçebileceğimiz Anlatmaktadır.

Bu kitap yüzlerce değil binlerce defa yazılmış bir konuyu ele alırken, Osmanlı mimarisini bu defa Sinan'ın kişilik ekseni çevresinde yoğunlaştırmaktadır. Büyük ustanın ad? etrafında örülen öykünün sadece kitap sayfalarında okunabilecek bir şey olmadığını, yapı taşlarına dokunabildiğimiz ölçüde onunla yoğun bağlantıya geçebileceğimizi anlatmaktadır.

Doğada, iyilik ya da kötülük yoktur. Acı, gözyaşı, komik şeyler de orada yer almaz. Bunları yaratan insandır.Davranış şekillerini, toplumsal örgütleşmeyi ve otoriteyi şekillere çevirenler de insanlar olmuştur. Şekiller, toplumsal ve ruhsal modeller içinde yaratılmış, detaylandırılmıştır. Hangi toplumsal kimlik yoğunlaşmaktaysa şekil de ona göre yoğunlaşmaktadır. O halde, her şekil bir inanç sistemi ya da bir ruhsal modelin göstergesidir. Bu yoldan gidersek şifreyi çözebiliriz.