"Dünlerim yok anne.Ninem yok...Mustafa yok, Ömer yok, Reis yok, Ercüment yok...Ramazan Turhan öldü.Remzi Kütükçü öbür tarafta.Hasan Hüseyin Sanlı`nın nişanlısı, şimdi başkasının yavuklusu,Mustafa Pehlivanoğlu`nun mektubunu okuduğu nişanlısı yitik...Nrede olduğunu bilemiyorum.Dursun Önkuzu`yu unuttu ülküdaşları.Mamak Mapushanesinde dayaktan ölen Bekir Bağ on yedisindeydi anne...On yedi yaşında, coplanarak öldürüldü.Duydun mu?Gece yarısı yatağından kaldırılıp Ankara Ulucanlar Kapalı Cezaevine götürülen Fikri`

Mamak Mapushanesi, adından da anlaşılacağı üzere bir hapishane romanı. Yazar Remzi Çayır, bizzat kendisinin de içinde bulunduğu, tanıklık ettiği bir dönemi, 12 Eylül askerî darbesi sonrası Mamak Askerî Cezaevi´nde yaşananları roman hâline getirmiş. Yakın tarihimize dönüp baktığımızda, neredeyse her on yılda bir darbelerle kesintiye uğratılan siyasal ve toplumsal hayatımız, bugün için kimilerine pek de bir şey ilham etmeyebilir, kimileri için de o günleri yok saymak gerçek bir millî refleks hâlini almış olab