Cambridgedeki büyük akademik cemaatin sakinleri olan bizler bir araya geldik ve hoşgörü ve onun egemen politik iklim içerisindeki yeri hakkında dostça ama ateşli bir tartışma yürüttük. Okuyucu, bizim nerelerde aynı düşüncede olmadığımızı bulmakta hiçbir zorluk çekmeyecektir. Diğer taraftan, farklı başlangıç noktalarından ve farklı yollardan hareketle yaklaşık olarak aynı yere ulaştık. Her birimiz için, egemen hoşgörü kuramı ve pratiğinin, incelendiği takdirde, korkunç politik gerçekleri gizlemeye yarayan bi

Freud`un uygarlık kuramı evrensel bir insan doğası varsayımı üzerine dayanır, ve Platon`dan Hegel`e tüm idealizm tarafından aklanan kavrayışa uygun olarak- insan tüm doğal/ekinsel ayrımlarının üstünde ve ötesinde duygusal ve ussal bir özdeşlik olarak alınır. Bunun tek bir imlemi vardır: İnsanlığın yalnızca küçük bir kesimi (ödev bilincine bağlı kalmayı ancak Eros`u sindirme pahasına başarabilen Protestan tin) tarihi bir "Kendini Bil!"meyenler uygarlığında sonlandıramaz. Böyle ussallık gerçekte aptallıktır.

Frankfurt Okulunun kurucu üyelerinden ve 20. yüzyıl eleştirel düşünce dünyasının köşe taşlarından biri olan Herbert Marcusenin 1969 yılında, bütün dünyanın halk ayaklanmalarıyla ve toplumsal hareketlerle çalkalandığı sıcak günlerde yayımlanan kitabı Özgürlük Üzerine Bir Deneme ele aldığı konuları ve tespitleriyle günümüzde de önemini koruyor. Bu kısa ama çarpıcı makale, Solun teorik ve pratik yeniden inşası ve eleştirel düşüncenin doğru mecralarda ilerleyişinin sağlanması açısından mutlaka okunması v

"Sanatın evrenselliği tikel bir sınıfın dünyasında ve dünya görüşünde temellendirilemez, çünkü sanat somut bir evrenseli, insanlığı (Menschlichkeit) öngörür ki, hiçbir tikel sınıf, giderek proletarya, Marx`ın `evrensel sınıfı` bile ona katılamaz. Sevinç ve üzüntünün, kutlama ve umutsuzluğun, Eros ve Thanatos`un acımasızca içiçe geçişleri sınıf savaşımının sorunlarına çözündürülemez." "Tek-Boyutlu İnsan" ve "Eros ve Uygarlık" başlıklı kitaplarıyla tanınan Herbert Marcuse (1896-1979) Frankfurt Okulu`nun kuruc