Birer hanım olarak da hakîkatlerimiz var. Bir kardelen çiçeği gibi narin, hassas, duygulu, azimli ve çekici olmak gibi... Fakat yüce Allah azze ve cellenin bize hediye ettiği bir vasıf var ki, son derece kıymetli: Annelik. Dikkatle baktığımızda, fıtratımızdaki tüm özelliklerin, iyi anne olabilmemiz için verildiğini görürüz. Şefkatin, sabrın ve sevginin kalbimizde bu kadar yoğun olması, bir insanı lâyıkıyla yetiştirebilmemiz için... Eğer, anneliğin erişilmesi en zor kariyer olduğunu unutmamışsak, ne güzel.

Dünde kalan ve artık mâlûmun olan her şey, bir zamanlar kendisini merak edip durduğun bir meçhuldü. Adına gelecek diyordun. Bekledin, geldi, gördün. Bazen çok zorlayan sıkıntılar, bazen ferahlatan sevinçler olarak teşrif etti. Adı her ne kadar geçmiş ise de tecrübe ettiğin kadarıyla, anladın ki geçmiş, geçmez. Ateşiyle kalmasa, közüyle kalır. Közüyle kalmasa, tozuyla kalır. Tozuyla kalmasa, iziyle kalır. Mâdem böyledir, sızlanmanın hiç gereği yoktur. İnsan bazen çok bunalıp, sadece ölmek ister. Gâyet iyi bi

Allahım!.. Bu kitabı okuyan herkes, Senden haber alsın, Seni tekrar düşünsün, Sana daha çok yaklaşın Kudret Senindir. Bu kitabı eline alan, okuyan ve okutan kimseler; hiç ummadık hayırlar içinde kalsınlar da, Senin yolunda Senin uğrunda darmaduman, pesperişan olsunlar. Özellikle ve öncelikle, Bu ne biçim duadır? diyen kulların için kabul eyle Allahım!

Ben,derdi severim beyim! Derdim büyüdükçe dermanım büyür.Dillerim çözülür,fermanım büyür.Böyle derdi seyran etmesem olmaz. Hamd ü sena etmeyip sussam olmaz.Onun kendine has bir tadı vardır.Bir zamanlar gelir,dert demeye utanır da dil,lütuf der,nimet der,ikram der. Ona dert demeye kıyamaz.Adını dert koymaya utanır.