Bu roman; sadece bir hikayeden ibaret değildir; yaşadığımız hayatın ta kendisidir... Sosyal yaşantımızı ibretli bir şekilde dile getiren bu eserde; okuyucuya heyecanın yanında edebî bir ziyafet de takdim edilmektedir. Kitabı okudukça yalan ile doğrunun çirkin ile güzelin bir birinden nasıl ayrıldığını göreceksiniz. Her hayrın ve her güzelliğin başının helal kazanç olduğuna; haram lokma girmeyen bir yuvanın nasıl bereketlendiğine şahit olacaksınız. Kendini İslâm'a adamış; doğruluktan uzak en ufak bir davr

Veysel Karânî kimdi, Üveysîlik neydi, O nasıl bir aşk cevheriydi? İşte bütün cephesiyle ve bütün kaynaklarıyla bu eserde dile getirildi Onun kıymet biçilmez güzelliği, öyle bir güzellikti ki; bu güzellikten rahmânî kokular saçılıyordu. Onun ağlayıp inleyişi sadece Hak içindi. O canını Cânânın eşiğine kadar götürüp vuslat sürahisinden bir damla inayet suyu içmeyi diledi. Ne var ki, Can Padişahı o gün tahtında değildi. O gün feleğin atlası siyahlara bürünmüştü... Cânânın eşiğinde durdu da şöyle dedi: Yâ Rabb