Birçok yetişkin cezasız çocuk eğitimi olamayacağına inanır... Çocuğun neyin doğru, neyin yanlış olduğunu öğrenebilmesi için ceza ve mükâfatın iyi bir eğitim yöntemi olduğunu düşünür. Ceza kötü bir şey olsaydı, çocukken cezalandırılan bizler de kötü insanlar olurduk der. Ceza insanı kötü biri yapmaz belki... Ama hiperaktif yapar... Şımarık yapar... Yılışıklaştırır... Öfkeli hale getirir... Eşi ile bağ kuramaz, çocuğu ile oynayamaz biri yapar... Ceza bir eğitim aracı değil, bir aşağılama davranışıdır... Ç

Birçok anne-baba çocuklarını kötü niyetli kişilerden korumak için tanımadığın biri sana şeker verirse oradan kaç gibi tavsiyelerde bulunur. Bir kısım anne-baba da çocuklarının iyiliği için üzerlerinde baskı kurup korkutmak, onları tehdit edip sindirmek zorunda olduklarına inanır. Çocuğu korkutarak ve ürküterek mahremiyet bilinci kazandırmaya çalışmak, onu sosyal yaşamda korunaksız kılar. Böylesi çocuklar hayata karşı güvensiz, başkalarına karşı şüpheci, dost ve arkadaş edinmede yeteneksizdirler? Halbuki