Vahiy ilişkisi bir zamanda (7. yüzyıl) ve bir mekanda (Arap Yarımadası) vuku bulmuştur. Kur'an, lahûtî (ilahî) olduğu kadar nasûtîdir (insanidir). Allah, insan aklı ve insan diliyle insana hitap etmiştir. Vahiy ile insan aklı arasında mahiyet farkı değil; derece farkı vardır. Vahyin fikrî muhtevası Arap kültürünün ve Arap zihin dünyasının içindedir. Tevrat'tan, İncil'den dinî fikirler içerdiği gibi, Arap cahiliye döneminin doğru fikir ve fiillerini de içerir. Başta Hz. Ömer olmak üzere Hz. Muhammed v

Allah'ın muradını anladığına inanan bir vicdanın sızlamasıdır.

Sekülerizm, gezegen çapında ve aynı zamanda de; dini yalnızca insanların vicdanlarına. ölüm ve ölüm ötesine, cenazeye, kiliseye, havraya, camiye, namaza, kut-sal(!) birkaç geceye hapsetmiş bulunmaktadır. Öre yandan, katı muhafazakarlık da ed-dînin form kazandığı sun tecrü­beyi. (Kitap/Sünnet) ve hatta onun üzerine binmiş bir tarih­sel yorumsal yükü evrensel/nihai, genel geçer bir sistem addetmektedir. Böyle bir kültürel ortamda, Allah katındaki ed-dinin sosyalist ve liberal toplum teorilerinde olduğu gi­bi,