Ayna döndü; o gümüş gölde belirdi bir bir suretler. Aynaları döndürdü kendine, yelken açtılar bir bir. Dudakları kıpırdadıkça doldurdu rüzgâr göğsünü teknelerin. İsrafil'in suruyla yükseldi dalgalar göğe. Kopmadı kıyamet, hayır! Bir kıyamet tatbikatı bütün zamanlar adına yeryüzünde. Büyük ayna, yüzlerce ayna tarafından kuşatılmıştı. Teslim almak için değil, teslim olmak için sarıldı etrafı. Otuz üç sahabi, otuz üç ayna. Subhânallah diyerek açılıyor aynaların örtüsü...

Bostancıda İstanbul bitiyor, Bostancıda İstanbul başlıyor. Her şair sınırdadır. Bostancıda karar kıldım ben. Önce Kozyatağından yaklaştım ona, sonra Suadiyeden. Nihayet benim oldu. Ben de her sabah otobüs duraklarında, iskelelerde ve istasyonlarda karıştım kalabalığa. Kaçırdığım trenlerin, otobüslerin ve gemilerin haddi hesabı yok. Koşmanın hesabını nefes veriyor. Beklemenin hesabı kabarık. Araplar, El- İntizar Eşeddu minennar derler. Beklemek daha yakıcıdır ateşten. Kim bilir belki de bu yüzden ırmaklar ak