Ali, alkol bağımlısı bir babanın oğludur. 10 Yaşına basmasına birkaç gün kala, rüyasında anneannesini görür. Aylar önce vefat eden bu nur yüzlü ihtiyar, ‘Yaş günü’ nedeni ile ona ‘muhteşem’ bir hediye seçtiğini ve eğer onu kullanırsa Cennet’e uçacağını müjdeler. Bu hediye, ‘işlemeli’ bir seccadedir. Ve eski bir dolabın altına saklanmıştır. Ali, onu bulunca kullanmaya, yani namaz kılmaya niyetlenir ama, en sevdiği insan dikilir karşısına… Kendisini her fırsatta azarlayacak, hatta çok kötü dövecek babasıdır b

Yarattığı canlıların bütün ihtiyaçlarını eksiksiz karşılayan, insan olsun, hayvan olsun, hepsini bir nazlı çocuk gibi besleyen Allah, böylelikle kullarını ne kadar sevdiğini açıkça gösterdi. Ve onların en şereflisi olan bizleri, yine merhameti ile ebedi cennetlere davet etti. Fakat en düz yolda bile şaşıran insanoğlu, cennete ulaşmak için takip edeceği yolu bilemiyordu. Çünkü o mukaddes yol, sadece peygamberlere bildirilmişti. Merhametli Rabbimiz, bunun için Hz. Adem’le başlayıp, onlara her asırda peygambe

2010 Yılının şubatıydı. Bir gün maillerimi açtığımda, beni çok şaşırtan bir çağrı gördüm. Mailin ‘konu’ bölümünde sadece tek kelime yazıyordu: “İmdat!” “İmdat!” diye bağırıyordu biri. “Hocam perişanım yardım eder misiniz?” Yardım isteyen kişi, Büşra adlı bir kız öğrenci idi. Ve kelimeler sanki gözyaşlarıyla yazılmıştı. Okuduğum satırlar, beni gençlik yıllarıma döndürüverdi: “Yarabbi İmdat! Beni kurtar!” diye bağırdım yıllara… Bana mail atan öğrenci âşık olduğunu bildiriyordu. Fakat işin kötü yanı, kız henüz

10 yaşındaki Ali, alkol bağımlısı bir babanın oğludur. Bir gece rüyasında anneannesini görür. Aylar önce vefat eden bu nur yüzlü ihtiyar, Ali için emsalsiz bir hediye seçtiğini, eğer onu kullanırsa Cennet'e uçacağını söyler. Ali, bu hediyeyi alıp kullanmaya, yani namaz kılmaya niyetlenir ama, en sevdiği insan dikilir karşısına: Kendisini her fırsatta azarlayacak, hiç acımadan dövecek babasıdır bu. Ali'nin tek sığınağı, gözyaşları içinde yaptığı dualarıdır. Bir de alt komşuları, Hakkı Dede vardır ona yardı

Yaşlı bir kadın, kendisinden daha yaşlı olan eşine: Eskiden her yaş günümde bana pırlantalar getiriyordun, demiş. Oysa birkaç senedir, sadece tek bir çiçekle yetiniyorsun. Üstelik de yabani bir çiçekle... İhtiyar adam, daha öncekiler gibi susmayı tercih etmiş. Gençlik yıllarındayken 'Kır çiçeğim' dediği eşini üzmekten korkarak bükmüş boynunu, o an boynunu büken çiçek gibi. Kadın tekrar söylemiş aynı şeyi: Tek bir çiçek verdin bana, üstelik yabani bir kır çiçeği. Adam yine sustuğunda çiçek dayanamayıp: Belk

Küçükken yatağımdan her kalkışta, yerde birçok minder görüp annemin onları neden toplamadığına şaşıp kalırdım. Büyüdüm, evlendim ve yaramaz bir erkek çocuk sahibi oldum. Oğlum da herhâlde bana benzemiş olmalı ki, geceleri kıpır kıpır döndüğü için, ikide bir yatağından düşüyor. Ve şimdi ben, rahmetli anacığıma Fatihalar okuyarak oğlumun düştüğü yere minderler seriyorum. ... Bir öyküden beklenenler sadece bir çırpıda veriliyor ve kalpleri yumuşatırken gönül pusulalarını manevî güzelliklere çeviriyorsa; ü

Cüneyd Suavi, çeyrek asırdan bu yana herkes için yazdığı sıcacık öykülerini, elinizde tuttuğunuz ‘Baldan Tatlı Öyküler-3'de bu sefer çocuklar için yazıyor. Ve şu dünyaya küçüklerin gözüyle bakıp; kardeşliği, paylaşmayı, iyilik ve doğruluğu, duanın gücünü anlatıyor onlara. Bize ait değerleri yine sıcak bir üslupla peş peşe sıralayıp, küçükleri büyüten gerçekleri gösteriyor. Böylelikle çocukların gönül dünyalarına seslenirken, "gerçek insan" olmanın formüllerini veriyor. Büyüklere gelince... Eminiz ki onlar d

Zebur, Tevrat ve İncil onu müjdelemişti. ?Hatif' adıyla bilinen cinlerin yanı sıra, kahinler de o Resulden bahsedip durdu. Doğumundan önce yaşanan harikalar, beklenen ?Son Peygamber'in ilk işaretlerini ortaya koyarken, doğduğu anda görülen güzellikler de, o işaretlerin doğruluğunu tasdik etti. Peygamberlik dönemine kadar geçen zamanda, putperestler bile ona ?El Emin' dedi. Ve o ?Emin Zat' nübüvvet yükünü omuzlayınca, Ay bir işaretiyle ikiye ayrıldı. Ağaçlar onun çağırmasıyla yanına geldi. Ta küçük yaşlar

Sa'd bin Ebu Vakkas, Yüce Allah tarafından henüz dünyadayken cennetle müjdelenen on kişiden biriydi. O anlatıyor: "Uhud Harbi sırasında Allah Resulü ile beraberdik. Peygamberimiz, o gün yayı kırılana kadar ok attı. Daha sonra oklarını bana vererek: 'Haydi at!' dedi. Verdiği okların arka kısmında, onların uçuran tüyler bulunmuyordu. Buna rağmen atmamı istiyordu. Attığım bütün oklar, sanki kanatlıymış gibi uçtuktan sonra, müşriklerin vücuduna yerleşiyordu. Tam o sırada, Katâde bin Numan'ın gözüne bir ok sapl

Bu kitabı yazarken, şimdi ancak rüyalarımda gördüğüm kişilerle görüştüm, onlarla sohbet ettim, hem de yüz yüze. Hayatımı tekrar yaşadım sanki. Kitabı kapatıp geriye baktığımda, ortaya çıkan tek gerçek dünyanın faniliği... Çocukluğumu yaşarken güzel bulduğum şeyler, gerçekten de güzel olan dereler ve ırmaklar, birbiri ardınca ölüp gitmişler bu dünyadan. Bir daha geri dönmemek, inşallah cennette akmak üzere... Uçurtma uçurduğumuz yeşil ovalar, hep birlikte piknik yapıp gezdiğimiz tepeler, kıvrım kıvrım derel

2010 yılının Şubatıydı. Bir gün maillerimi açtığımda, beni çok şaşırtan bir çağrı gördüm. Mailin konu bölümünde sadece tek kelime yazıyordu: "İmdat!" "İmdat!" diye bağırıyordu biri. "Hocam perişanım yardım eder misiniz?" Yardım isteyen kişi, Büşra adlı bir kız öğrenci idi. Ve kelimeler sanki gözyaşlarıyla yazılmıştı. Okuduğum satırlar, beni gençlik yıllarıma döndürüverdi: "Ya Rabbi imdat! Beni kurtar!" diye çırpındığım yıllara... Mail gönderen öğrenci, âşık olduğunu bildiriyordu. Fakat işin kötüsü, kız he