Genel olarak tefsir tarihine baktığımızda Kur'ân'ın ta¬mamını kapsayan tefsir yazma geleneğinin hâkim unsur olduğu görülmektedir. Bununla birlikte, zaman zaman müstakil sûre tefsirlerinin yazıldığı da bilinen bir gerçektir. Özellikle üzerinde yaşadığımız Anadolu coğrafyasında, hem beylikler, hem de Osmanlı devleti döneminde yazılan sûre tefsirlerinin çokluğu ve çeşitliliği dikkatlerden kaçmamakta¬dır. Buna ilaveten son zamanlarda, gerek ülkemizde gerekse İslâm dünyasının diğer bölgelerinde yapılan Kur'ân ve

İlahi vahyin son halkasını oluşturan Kur'an, nazil olduğu dönemin ilk muhataplarının dilini bir vasıta olarak kullanmıştır. Diğer dillerde olduğu gibi bu dilde de çokanlamlı kelimeler bulunmaktadır. Zira bir kelimenin birden fazla anlama delâlet etmesi hususu, bütün tarihi boyunca insanoğlunun kullanmış olduğu bir iletişim ve anlaşma aracı olan dil olgusunun temel özelliklerinden birisidir. Ayrıca, vahyin bu son halkasının, bu dilin bazı kelimelerine yeni -özellikle de dinî ve ahlâkî- anlamlar yükleyerek an

Yaşadığımız asrın insanına anlayacağı bir dil ve üslupla Kur`ân`ın hidayetini sunmak isteyen son dönem İslâm âlim ve aydınları, eski usûlleri de tetkik etmekle beraber, yeni yöntem arayışlarına yönelmişlerdir. Bu yöntem arayışları çerçevesinde, konuları Kur`ân bütünlüğü içerisinde işlemeyi hedefleyen ve bunu yaparken de Kur`ân`ın genel ilke ve prensiplerini devamlı olarak göz önünde bulunduran yeni bir tefsir metodu ortaya çıkmıştır. Bir kısım düşünür ve araştırmacıların, Kur`ânî/İslâmî araştırmaların istik