"Yanılmışım Kezban... Otuz yaşındaki adam, dünyayı görmüş, insanları tanımış doktor, kendi içimdeki hisleri anlayamamışım. Bu gece gözlerim açıldı, hakikati gör¬düm. (...) Kalbimi sevgiye karşı kapatmıştım. Yalnız kalbimi değil, kafamı ve sinirleri¬mi de... Biliyorsun ki insan aynı zamanda muhakemesi ve asabıyla da sever. Ben bu tehlikelere karşı kendimi ağılan¬mış farz ediyordum. Aşkın kudretine inanmak istemiyor, bunu edebiyatçılar tarafından romanlara sokulan bir keli¬me addediyordum." Kezban yavaş y

"Hakikati istiyorsunuz değil mi? İşte: Sizin bana karşı samimiyet ve muhabbet komedisi oynamanız beni iğrendirmiyordu. Bu vaziyeti olduğu gibi kabul ettim. Elinizin elime değmesinden tiksinmiyordum. Hatta sükûnet bile veriyordu. Binaenaleyh sözlerimi dinlemeden ve meseleye vâkıf olmadan derhâl bu mevzuya temas ederek beni itham etmeniz çok şayan-ı teessüftür Halûk!" Bunları söylerken o kadar heyecanlı ve müteessirdi ki nefes almakta bile güçlük çekiyordu. Halûk ona doğru bir adım attı ve mahcubiyetle titre

"Size doğrusunu söyleyeyim mi azizim?.. Ben, sizin bundan haberiniz var sandım; çünkü nişanlınızla tekrar tekrar yalnız kaldınız, serbestçe konuşmak fırsatını buldu­nuz. Bundan başka, halanız, yeğenimin başına gelen ka­zayı biliyordu... Size söyledi sandım." "Hayır... Hiçbir şey söylemedi." Hulûsi Bey, kendisine kafa tutan bu genç ve fakir mü­hendise öfkelenmeye başlamıştı. Müstehzi bir sesle "Şaşı­lacak şey!" dedi. "O hâlde sizin mantığınıza, dirayetinize müracaat ediyorum oğlum: Sizin gibi parasız, puls

"Öyle ise eğer benden nefret etmiyorsan, saadeti­mize engel olan nedir? Kimdir? Söyle bana... Allah rızası için söyle artık ve bu işkence sona ersin!" Meral dengesini bulmak için ellerini onun parmak­ları arasından kurtardı, arkasındaki ağaca yaslandı ve metin bir sesle cevap verdi: "Bizi birbirimizden uzaklaştıran kimdir öyle mi? Sizsiniz... Benim..." "Aşk bütün engelleri ortadan kaldırır." "Hayır... Siz her zaman için Kantarcı Paşa'nın torunlarından Kenan Bey'siniz... Ben de sokakta buluna­rak, merham

Birdenbire Münir Bey'in sesi duyuldu. İlk defa olarak sert ve hâkim bir ahengi vardı: "Yani Gelgeçzade Ailesi'nin ismini ortadan kaldıracak mısın?" "Kızgın bir demiri taze bir yara üstünde dolaştırmaktan hepiniz zevk duyuyorsunuz. Sanki bütün bu olan biten şeylerin sorumlusu benmişim gibi... Hâlbuki beni bu korkunç izdivacı yapmaya teşvik eden hatta zorlayan siz değil misiniz? Sen de Yusuf Numan Bey de... Aile uğruna beni feda ettiniz; beni bir ucubeyle, korkunç bir yaratıkla evlendirdiniz. Hem de nikâhta