Bir zamanlar böyle bir şey vardı. Başarının toplu veda töreniydi. Bir gönül borcu ve saygı duruşu olarak kendisine has bir kültür bile yaratmıştı. Herkes alkışlardı jübilesi geleni. Geçmişin takdiriydi aynı zamanda. Seçkin bütün meslek gruplarında düzenlenen, özel merasimlerdendi. Şimdi unutuldu. Bazı şöhretli sporcular için yapılıyor eski sıklıkta olmasa da. Oysa bir zamanlar ilim, sanat ve edebiyat dünyasında "köşesine çekilen" her büyük isim adına jübileler düzenlenmiştir. Halid Ziya Uşaklıgil'den Tarık

Mehmet Âkif, Necip Fâzıl, Fuat Köprülü, Peyami Safa, Halit Ziya Uşaklıgil, Yusuf Ziya Ortaç, Namık Kemal, Faruk Nafiz Çamlıbel hemen hepsi ömürlerinin bir döneminde siyasetle ilgilenmişlerdi. Türk edebiyatında mühim iz ve tesirler bırakan bu büyük yazarların siyasî hayatları da, dönemlerinin siyasî vaziyetinden dolayı yaşadıkları da elbette ilgi çekici olacaktır. Safahat şairinin Türkiye'ye gelmemesi için devlet içindeki klikleşmiş bir zümrenin Mehmet Âkif'i nasıl itibarsızlaştırmaya çalıştığını, Sabır Taşı