Başımdan geçen her şeyi bu kitapta yazdım… Seninle bol bol dertleşip, bazen gülüp bazen ağlayacağız. Ben zamanında çok yanlış yaptım sen yapma diye, kendin için iyiye giden yola adım attığın an, ben de orada olacağım. Seni hiç tanımadım… Şu an ne yapıyorsun bilmiyorum ama seni seviyorum. Tanımasam da sana inanıyorum; hayallerinin peşinden koşacağına, kendin olacağına, düşsen bile daha güçlü bir sen olarak yeniden ayağa kalkacağına inanıyorum. Şayet ben ayağa kalkacağım dersen, seni bekliyor olacağım.

İçimde sürekli bana seslenen bir ses var, en zor anlarımda bile konuşmaktan vazgeçmiyor: “Bu hayatta çok şey gördük, geçirdik; hiçbir şey bizi yenip yıkamadı! Bunlar mı yıkacak? Zor yıkarlar!” Ben vazgeçmiyorum gülüşlerimden. Hayatta yaşayacağım güzelliklere inanmaktan asla vazgeçmiyorum. Önemli olan sevmek, sevilmek, çabalamak. Gerisi boş bir balon. Ne kadar yukarı çıkarsa çıksın, elbet patlayacak, elbet sönecek... Ben gerçek duyguları aramaktan ve onların bir gün mutlaka yaşanacağına inanmaktan asla vazge

Çünkü mutlu son her zaman vardır. İlk olmak iyi midir bilmiyorum ama bence herkes sevdiğinin sonu olmalı. Çünkü bazen birinci olmak bir şeyleri kazandığın anlamına gelmez. Emin ol sonbahar bir daha gelecek ve kaldığın tüm dersleri vermiş olacaksın. Bütün yarışlarda birinci olmak zorunda değilsin, sayıların ne önemi var ki? Bazen sonuncu olmak dünyanın en güzel şeyidir. Filmlerde bile mutlu ilk yazmaz, mutlu son yazar. Şimdi al eline kalemi kâğıdı ve kendi mutlu sonunu kendin yaz. Çünkü mutlu son her zaman

Gidersen parçalanırım... Yağmurları dinmeyen adamın filizlenen bir çiçeği olabilir mi? Olamaz... Ama sen geldin ve kışımı bahara çevirdin. Göğümün en güzel çiçeği oldun. Eskiden kabuk tutmayan yaralarım vardı. Sonra sen bir güldün, nefesinle merhem oldun onlara. Şimdi tek korkum, bir gün seni kaybetmek... Aşk biraz da kaybetme korkusuymuş, bunu en iyi sende anladım. Zaten bu hayatta hep yarımdım. Sen elimi tutunca tam oldum. Olur da bir gün gidersen parçalanırım. Ne yarası kalır, ne de izi... Çünkü öyl

Bavulunu ne kadar toplarsan topla... Onu boşalttığın gibi boşaltamazsın beynini... Yolcu olmak sorun değil. Gitmesine gidersin de Dönünce bulabilir misin terk edip gittiğini? Ben en çok yanlış duraktan korkarım. İndiğinde ne yol bilirsin ne de iz... Gerçi gidecek yerin yokken nasıl kaybolabilirsin ki? En iyisi bırakmak her şeyi... Hem bir yere gitmek yerine Kalırsam olduğum yerde... Olduğum yer evim olur... Olmaz mı? Olmasın...

Vasiyetim şu... Varsa param, hepsini bağışlayın. Vücudumda kullanılabilir ne kadar organ varsa ve kime ne yarıyorsa, dağıtın. Ama kalbimi vermeyin. Kalbim sadece ona ait ve hep öyle kalacak. Ben ondan başka kimseyi sevmeyeceğim, sevemem. Çünkü onun baktığı gibi bakamaz kimse bana. İçimden hep "beni neden sevmedin" diye sordum. Durmadan sordum. Cevap bulamadım. Olsun. En azından ben sevdim, bu ikimize de yeterdi. Bu bedende bu kalp sadece ona ait diyorum işte, sevmese de ona ait. Kimseye vermeyin. Bencil ol