Necmüddin Kâtibî, hocası Esîrüddin Ebherî (öl. 1265) ile beraber İslam mantık tarihinin en meşhur iki mantık eserinin müellifi olmuşlardır. Ebherî'nin Îsâgûcî'si gibi Kâtibî'nin daha hacimli ve ileri düzeyde, konsantre bir metin olarak kaleme almış olduğu er-Risâletü'ş-Şemsiyye fi'l-Kavâ'idi'l-Mantıkıyye isimli eseri, İslam dünyasında çok yaygın bir ilgiye mazhar olmuş, ders kitabı olarak okutulmuş ve pek çok şerh ve hâşiye ile yüzyıllar boyunca takip edilen kendine has bir alt mantık geleneği oluşturmuştur

İslam mantık tarihinin altın çağı sayılan 13. yüzyılla birlikte eğitim merkezli, özlü mantık metinleri ortaya çıkmış ve bu ana metinler etrafında şerh ve haşiyelerle devasa bir mantık geleneği oluşmuştur. Ders kitabı niteliğinde büyük bir yaygınlık ve hüsnü kabul gören bu eserlerin en başında hiç kuşkusuz Esîrüddin Ebherî 'nin İsagûcî ismiyle ve Necmüddin Katibî'nin Şemsiyye ismiyle tanınan mantık risâleleri gelmektedir. Mantığa giriş ve orta seviyede okutulan bu eserler üzerine pek çok şerh ve haşiye çalış