İstanbul'un itirazı var: Kamu alanlarının özel çıkara teslim edilmesine, ağacın, suyun ve toprağın yağmalanmasına, birçok dünya şehrinde yapılmış hataların tekrarlandığı sıradan bir kopya haline gelip kişiliğini kaybetmeye, yaşam biçimlerinin gayri insani bir hal almasına ve yaşamın ataerkil değerlerle boğulmasına itirazı var. Feride Çiçekoğlu Vesikalı Şehir'den yedi yıl sonra bu kez, şehri isyanın eşiğine getiren bu itirazın Gezi Direnişi öncesinde üretilen filmlerdeki izlerini takip ediyor ve bu filmleri

Sinemada şehir nasıl temsil ediliyor? İstanbul, taşı toprağı altın iken, nasıl oluyor da orospu İstanbul haline geliyor? Sinemadaki şehir imgeleri, şehrin kolektif bilinçaltı hakkında bize ne söyleyebilir? Feride Çiçekoğlu, kült bir İstanbul filmi olan Vesikalı Yarim´in verdiği esinle yazdığı kitabında, şehrin suretleri ile, kadının ikiye bölünmüş kimliği arasındaki çakışmanın filmden filme nasıl sıklıkla tekrarlandığına dikkat çekiyor. Kadının ev içinde anne, eş ve şefkat hatırlatan kimliği ile sokaklarda

Ne anlatıyor Suyun Öte Yanında Feride Çiçekoğlu? Özgürlüğü için Cunda´ya kaçan bir Yunanlı avukatı, özgürlüğü için ´suyun öte yanı´na kaçmak isteyen bir Türk devrimciyi... Mutsuz, ama iyi yürekli Sıdıka Hanımı, mutsuz, ama iyi yürekli Arap Mustafa´yı... Nihal´i... Cunda´yı: Taş sokaklarıyla, kilisesiyle, insanlarıyla... Adının ´Alibey´ yapılmasına kızarak. [...] Ve en önemlisi, çok az romanda rastladığımız, bir ´mutlu evlilik´... Cesare Pavese, Yaşama Uğraşındaki günlüklerinden birinde şöyle diyor: Pek az m