O,hep gül mevsimini özledi fakat gecenin kanayan kalbi sessiz çığlıklara uyandı : umutsuz , yorgun,ikilemli, hırçın... Bir gece eli, sol göğsüne uzandı.Arsız bir sevda idi yüreğinin sesi. Şafağa, hüznün yedi rengiyle baktı. Aşkı tanımladı:Gül sancısı dedi. Bir damla tebessüm düştü dudaklarına,sonra çekik Asya gözlerine.Bir gülün goncalaşan ürpertisiyle baktı gökyüzüne.Yüreği bir bahar ülkesiydi.Çok geçmeden çehresine vuran gül şavkı, gözlerine düşen ince ay müjdesi, perde perde soldu.Bir bir uçup gitti için

içten ve sıcak üslubuyla okuyanı bir anda sarıveren Anadolu'dan güçlü tablolar, folklorik esintiler sunuyor edebiyatımıza. Necdet EKİCİ, hikâye üslubundaki sürçmeyen kıvrak dili, ve ayrıntıları yakalayan gözlem gücüyle insan psikolojisinin derinliklerine iniyor. YÜREĞİMDEKİ CEMRE, milli renklerimizin kullanıldığı,kendi kainatımızda kana çırpan, özgün bir ?kınalı türkü'dür. Sıkılmadan, zevkle okuyacağınız bir demet öykü...

Necdet EKİCİ'nin en önemli özelliği dramı vurucu yerinden yakalayabilmesi ve bunu çarpıcı bir biçimde işleyerek çok sağlam bir zemin üzerine oturtmasıdır. Ekici'nin hikayelerinde güçlü gözlemler, inandırıcılık, sivrilikleri olmayan bir gerçekçilik görülür. Tanpınar gibi aydınlığı farklı tonlarda anlatan, bir bakıma aydınlığı boyayan yazar, son yıllarda okuduğum hikayeler içerisinde gerçekten klasiğe geçecek örnekler ortaya koymuştur. Ekici'nin son derece kıvrak kalemi, ayrıntıları yakalayan gözlem gücü