Günümüzde kesin bilgi içermeyen sınırlı birkaç kaynağa dayanılarak ?Enderûn Teravihi şeklinde adlandırılması, saraya mahsus veya saray tarafından ibadet hayatında ihdas edilmiş bir uygulama düşüncesini çağrıştırmaktadır. Ancak tekkelerde terâvih namazı aralarında okunmak üzere tertip edilmiş yazma ve matbu kaynaklar incelendiğinde, bu uygulamanın araştırmalarda bahsedildiği şekilde sarayla ilgili veya câmilerle sınırlı olmadığı, tekkelerde de çok daha geniş bir makam çeşitliliğiyle ve coşkun bir irfânî