Bir Zeki Müren sesinde mesela, "Mesut Bahtiyar'dan şarkılar dinlediniz" dediği zaman gözlerimiz nemleniyor olabilir mi? Veya Şenay, "Şu dünyadaki en mutlu kişi, mutluluk verendir" diye süzülse kalbimize, içimizdeki küs çocuk duyup da gelir mi dersiniz? Özlediğimiz kokular sonra... Leylak, lavanta, naftalin, tütün kolonyası, az önce mangal ateşinden alınmış bir fincan kahve, taze biçilmiş çimen, turşu suyu, tavada kızaran köfte, mis gibi arap sabunu, nane yaprağı, kıyılmış dereotu, eski bir kitabın sayfaları

Hayat Güzeldir filminin bir repliği vardır içime işleyen, " İyilerin aptal olduğunu sandığımız yerde yitirdik insanlığımızı" diye... İşte biz şu sıralar tam da o yerdeyiz bence. Benim hayalim, ülkemin bu tuzağa düşmeden dimdik doğrulması. "İyilik aptallık değildir" diye yan yana saf tutsun insanlar istiyorum. Dayak yedikçe ayağa kalkan bir adam düşleyin. Kim ne kadar vursa yine kalkıyor ayağa.. Yine silleyi yiyor, yine kalkıyor. Defalarca... Ta ki birileri artık ona vurmaya cesaret edemeyene, kendi kötülü

Yüzyılın aşkı! Üstelik gerçek... Münevver titreyen elini yavaşça o'nun eline bırakıverdi. Elini sımsıkı kavradı eli. Sıkı ama nazikçe... Öyle nazik bir tutuş ki, sanki yavru bir kuşu avucuna alırcasına İncitmemeye özen gösterir gibi Üstelik bu ayaz kış gününde, nasıl olabiliyorsa sıcacıktı elleri. Yumuşak, güven verici Başını kaldırdı, baktı Münevver. Gözgöze geldiler. Kehribar rengi gözleri vardı!.. Aşk biraz kehribara benzer aslında... Bir ağacın özsuyu gibi insanın doğasında vardır... Reçine diye yüzüne