Tocqueville başyapıtı Amerika'da Demokrasi'nin ikinci cildinde eşsiz saptamalarına ve öngörülerine devam ediyor. Demokratik düşüncenin ve sistemin kendine özgü duygu, düşünce, eğilim ve alış-kanlıklar yarattığını söylüyor. Tocqueville Amerika'yı Amerika yapan süreçleri, oluşumları, modern dünyanın daha sonraları Gösteri, Tüketim vb. toplumları diye tanımladığı burjuva-kapitalist düzenin bu ilk prototipini tam bir yetkinlikle anlatmıştır. Birey, toplum, aile ve toplumsal hayat gibi olguların nasıl bir dönüşü

Alexis de Tocqueville, kitabı hakkında, ?İtiraf edeyim ki, Amerika'da Amerika'dan daha fazlasını gördüm der. Orada demokrasinin kendi imgesini, eğilimlerini, karakterini, önyargılarını ve tutkularını aradığını ilave eder. 19. yüzyılın ilk yarısında yayımlandığında çok ilgi çeken, sonra epey unutulan ve 1960'larda yeniden keşfedilen Tocqueville'in eserleri arasında Amerika'da Demokrasi ilk sırada yer alır. Sadece olağanüstü bir siyasal gözlemcinin eseri değildir bu kitap. Aynı zamanda başat bir siyaset felse

Alexis de Tocqueville 19. yüzyıl Avrupa düşüncesinin önemli halkalarından birini temsil etmektedir. Onun bir siyasetçi, bir kamusal entelektüel, bir hatip ve gözleme dayalı kuvvetli sosyal analizler yapan bir düşünür olarak bıraktığı miras çok karmaşık ve bir o kadar da yoruma açıktır. Tocqueville kendi çağının anlaşılması için mutlaka başvurulması gereken isimler arasındadır. Sadece Amerika'da Demokrasi'nin yazarı olarak bile Tocqueville, neredeyse sosyal bilimlerle uğraşan herkesin adını işittiği bir isim

Tocqueville'inbaşyapıtı Amerika'da Demokrasi'ninyerine konulabilecek pek az eser vardır. Bu büyük ya¬zar modern dünyanın çocukluk yıllarını yetkin bir gözlem gücü ve benzersiz bir üslupla anlatır. Siyaset biliminin bu opus magnum'unda her adımda gerçek-liğin izi sürülür; hak, hukuk, adalet ve özgürlüklere dair çarpıcı tespitlerle, Avrupa ile Amerika arasında önemli karşılaştırmalar yapılır. Amerika'dan hareketle esasen Avrupa demokrasisi tartışılır. Henüz 1830'ların dünyasında Tocqueville demokrasinin kaçın

Fransızlar 1789'da sanki yazgılarını ikiye bölmek ve o güne kadar olmuş oldukları şeyi bundan sonra olmak istedikleri şeyden bir uçurumla ayırmak üzere, hiçbir halkın asla kalkışmamış olduğu en büyük gayreti gösterdiler. Bu tuhaf girişimde, eski rejimi yok eden Devrim'i yönetirken taşıdıkları duyguların, alışkanlıkların, hatta fikirlerin pek çoğunu o rejimden devralıp korumuş ve yeni toplumu inşa ederken istemeden bu kalıntılardan yararlanmış olduklarına inanmışımdır. Bundan yük kırk yıl önce yazılmış bu