Büyük velî Gavs-i A zam Şeyh Muhyiddîn Abdulkadir GEYL ve Acirc;NÎ (kuddise sirruh) hazretlerine ait olduğu kabul edilen FÜYUZ ve Acirc;T-İ RABBANİYYE adlı bu eseri, Kadirîlerden Seyyid Muhammed Saîd Hazretlerinin oğlu Seyyid İSMAİL Hazretleri, İsİâm âleminde lâyık bulunduğu şöhret ve saygıyı her asırda gören ve sofilerin gönül tahtında mürşid-i kâmil olarak yer alan Abdulkadir GEYL ve Acirc;NÎ Hazretlerinin virdlerini; mâna âleminden kalbine dökülüp dilinde ifadesini bulan manzumelerini; Cenâb-ı Hakk’ın ona olan inâyetinin bir tezâhürü olarak gönlüne vâki olan ilhamlarının bir kısmını toplayıp bir araya getirmek suretiyle derlemiştir. Nitekim müellif, Gavs-i A’zam’a ait zikir, fikir, vird ve manzumelere, duâ ve niyazlara olan ehl-i tarikatın ihtiyacını ve bu hususta kendisine bir çok defalar baş vurulduğunu, böyle bir eserin hazırlanması için kendisini teşvîk edenlerin istek ve ısrarlarının kesilmediğini söyler ve buna bilhassa dikkatleri çekmek ister.

Rahatlıkla diyebiliriz ki, Abdulkadir GEYL ve Acirc;NÎ (K.S.) hazretleri gibi velâyet makamının üst mertebesinde, bazılarına göre en üst mertebesinde bulunan, kurb-i ilâhiyye, imdad-ı Muhammediyyeye (S.A.) mazhar olan kadri yüce bir velînin gönlüne ilham yollu inen FÜYUZAT, ciltlerle kitaplara sığmayacak ve kelimelerin dar kalıbında ifade edilemiyecek kadar geniştir. Ancak Seyyid İsmâil hazretleri (K.S.) halk arasında, sofiler katında daha çok meşhur ve anlaşılması kolay olanlarını seçip FÜYUZ ve Acirc;T-İ RABBANİYYE kitabını meydana getirebilmiştir. Maksadı, bu yolun yolcusu olan ehl-i tarîk, özellikle Kadirî Tarikatının mânâ erleri için velâyetin üst makamından gelen İlâhî feyizlere bir pencere açmaya çalışmaktır.

Eseri tıpatıp terceme etmeyi lüzumlu görmedik. Ancak okuyanlara anlaşılması kolay gelecek şekilde murad olan mânaya sadık kalınarak bir çeviri yolunu seçtik.

Tasavvufun rûh ve mânasını aksettiren böyle bir eseri terceme etmemizin sebebine gelince: Maddenin hâkim olduğu, mânevî değerlerin bir köşeye itildiği bir çağda, maddeyle mâna arasındaki dengeyi sağlamanın cemiyetler ve milletler için ne kadar lüzumlu olduğu artık aklı başında bir çok kimseler tarafından kabul edilmektedir. Zira vicdanları geliştiren, gönülleri merhamet, şefkat ve hakseverlik duyguları ile süsleyen tek faktör, din ve ahlâktır. Dinin tasavvufî cephesi ise bunun en işlek yoludur. O halde materyalizmin saltanatını yıkacak, lüks yaşayışa set çekecek, ruhları madde çukurundan çıkaracak, cemiyet hayatına huzûr ve sükûnu getirecek İslâmın feyiz dolu prensipleri ve bu prensiplerin gönülleri fetheden hedef ve maksatlarıdır. Tasavvuf bu hedef ve maksadın kaaidesini teşkil etmektedir.

İslâmın yüksek ahlâkını ve ulvî mâna perdesini işleyenler şüp-hesiz ki, nübüvvet mektebinde yetişen büyük zatlardır. Başta Resûlullah sallalahu teâlâ aleyhi ve sellem olmak üzere onun eshabı ve eshab-ı kirâma uyan bahtiyarlar bu perdeyi dokuyup kendilerinden sonrakilere emanet etmişlerdir. Cüneyd Bağdadî, Ma’ruf Kerhî, Abdulkadir Geylânî, Rabia el-Adeviyye ve emsali büyük veliler Resûlullah (A.S.) ile ashabından intikal eden perdeyi örnek edinerek bir çok perdeler işlemiş ve böylece İslâm sarayını dokudukları perdelerle süslemişlerdir.

Bugün için bize düşen görev, o perdeleri üzerindeki san’atın bütün zerafet ve kudretiyle yeni nesillere tanıtmak ve gönülleri bu perdelerin okşayıcı niteliğiyle te’sîr altına almaktır.

İşte terceme ettiğimiz FÜYUZ ve Acirc;T-İ RABBANİYYE’yi bu maksatla seçmiş bulunuyoruz. Hidâyeti veren Allahdır. O bize yeter ve ne güzel vekildir O.

ve Acirc;lemlerin Rabbi olan Allah’a hamd, Peygamberler Peygamberi Hazret-i Muhammed’e (A.S.) salât u selâmlar olsun!

Okuyucu Yorumları