Avetis Aharonyan, kaderin damgasını vurduğu bu insan, çok acı çekmiş bir ulusun yükünü taşıdı. Ulaşılmaz gibi görünen bir barış hayal etti. Ama sonra anladı ki halklar arasında dostluk ve kaynaşma için zorunlu olan barış, sadece kişilerin pasif arzusuyla gerçekleşemez. Barış, destek ve katılım, onu tehdit eden herşeye karşı mücadele gerektirir. Onu savunmak için güce, ondan sözetmek için nefese ihtiyaç vardır. Barış, artık salt bir düşünce olmaktan çıkıp, eyleme dönüştüğünde, Aharonyan buna yanıt verir.

Avetis Aharonyan´ın ilk öyküleri, yüzyıllardır devam eden ve yakın tarihe kadar canlı olan sözlü anlatım geleneğinden beslenmiştir. O sadece usta bir öykü yazarı değil, aynı zamanda bir şairdir. Trajik boyutu yanında, bir solukta okunan, çıplak ve süssüz öykülerdir bunlar. Bu hikayeler arasında şaşılacak bir bütünlük vardır. Aharonyan´ın tüm anlatıları trajik, tüm şiirleri acı doludur. Karakterlerinin hiçbiri gülmez ve çocuklar bile melankoliktir.
- L. Keçeyan-

Okuyucu Yorumları