Her bir şiiri on dize olarak tasarladım. Başlıkla birlikte on bir oluyorlar, böylece başlık bir çeşit 'kaleci' görevi üstleniyordu. Şiir yazdıklarım hakkında bulabildiğim her malzemeyi seyrettim, okudum. Süleyman Seba Caddesi'nde arşivlere daldım daldım çıktım, yakalayabildiğim ağır abilerden hikayeler dinledim. Şiirleri, yine olabildiği kadar yazdığım futbol adamlarının stil ve tekniklerine uyumlu yazmağa gayret ettim... 'Yeryüzünün tek takım şairi' diye yazdılar hakkımda ve kapak da büyük usta Latif Demirci'ye aitti. Kıvanç duydum bunlardan... Şiir yazarken tam ne hissettiğimi anlatamam, şiirler kendini anlatsın. Tek diyeceğim, şiir yazarken ya da dua ederken, bari o sürede küfür etmemiş olursun, bu da bir şey. Dil terörü olan küfrün zihinlerden ve sahalardan ve tüm hayattan tamamen yok olmasını gönülden dilerim... Siyahla beyazın, emekle efendiliğin uyumunu taçlandıran tüm canlara selam olsun... -Vedat Özdemiroğlu-

Okuyucu Yorumları