Bekliyoruz karanlığı...

Aysız, yıldızsız kapkaranlık bir geceyi...

Birden kaleş şaklamaları tırmalıyor kulaklarımızı...

Bundan bir an önce ilk mermiler vuruyor üs bölgemize...

Dört ayrı yerden, dört ayrı roket apansız paralanıyor içimizde;

Zrankkk... diye. Ve bütün bunlar, daha biz, bir tek tetiğe dahi dokunmamışken oluyor.

Karşı taraf tüm hırsıyla asılıyor tetiklere...

Ve namusumuza yönelen bir baskınla karşı karşıya kalıyoruz.

Şok arzulayan bir ateş kumpanyası bu...

Öyle mi? Hadi bakalım!..

İlk yaptığım şey telsizin mandalına basıp, ortak çağrı kodunu kullanmadan konuşmaya başlamak oldu.

Sakin, 210 bağlıları... Çok sakin... Şu an yapabileceğimizin en iyisi bu... Sakin ve dikkatli olun...

Gözünüz de aydın olsun... Hep bekleyip durduğumuz gece nihayet başladı...

Korku nedir bilmeyiz... Biz bu dağların erleri... Yuva yaptık göklere... Baş döndüren yerlere... Ben Türk komandosuyum.. Seni çelik pençemle ezerim. Her yerde ben varım...

Karada!

Havada!

Denizde!

Gabar'da!

Cudi'de!

Zerika'da!

Zivika'da!

Her zaman ve her yerde!' Komando Andından...

Okuyucu Yorumları