Sultan Süleyman, Hürremi yakalayıp bir endam aynasının karşısına getirdi.
Bak, dedi. İyi bak. Ne var orada?
Cariyeniz Hürrem!
Yani bir güneş
Birbirlerini gözbebeklerinde görecek kadar yaklaşmışlardı.
Hürrem, dudaklarına değecek kadar yaklaşan bu sarhoş edici mutluluğun ansızın uzaklaşmasından ötürü şaşırdı.
Fakat zekâsı duygularına galip geldi, kalbine çöken sızıyı sezdirmemeyi başardı, utangaç bir çocuk gibi sordu.
Benim güneş olamadığımı siz de anladınız, değ ...