1990'lı yılların sonlarında ortaya çıkan ulus markalama

(nation branding), 2000'li yıllardan günümüze dek 100'ün

üzerinde ülke tarafından uygulanmıştır. 1996 yılında Simon Anholt tarafından önerilen ulus

markalama kavramı; ulusların da ürünler, kurumlar, siyasi partiler veya şehirler gibi marka haline

getirilerek yönetilebileceğini öne sürmüştür. Uluslar; tarihsel, politik, toplumsal, kültürel ve

ekonomik açılardan çeşitli çağrışımlara sahiptirler. Uluslararası düzlemde ulusların resmî

temsilcileri olan hükümetler veya diğer yetkili resmî merciler tarafından yürütülen ulus markalama

girişimleri, belirlenen hedefler doğrultusunda ulusun istikrarlı çağrışımlara ve arzulanan imaja

sahip olmasını amaçlamaktadırlar. Ulus markalama ile bir ülke ekonomik potansiyelini

gerçekleştirebilmekte, kamu diplomasisi uygulayabilmekte, yumuşak güç elde edebilmekte veya

ulusal bütünlüğünü güçlendirebilmektedir.

Kitabın ilk bölümünde ulus marka kavramı kuramsal açıdan ele alınmaktadır. Kitabın ikinci

bölümünde ulus markalama uygulamaları tartışılmakta; Avrupa, Asya, Kuzey ve Güney Amerika,

Okyanusya ve Afrika kıtalarından toplam 33 ülkede gerçekleştirilen ulus markalama girişimleri

incelenmektedir. Ulus markalama alanında derinlikli bir kaynak olma özelliğini taşıyan bu kitabın;

marka iletişimi, ulus-devlet, ulusal politikalar, uluslararası ilişkiler, kamu diplomasisi, turizm ve ülke

tanıtımı gibi farklı alanlara katkı sağlaması düşünülmektedir.

Okuyucu Yorumları