Kurşunlar için de bir yolun sonu vardır.. Ne kadar delifişek olsalar, ne kadar yırtsalar da rüzgârı, fırtınayı; zamanla yorulur ve toprağa düşerler... Kimi kurşun çekirdekleri yüreğinde bir tohum taşır... Ve toprağın bağrından bir zeytin ağacı olup çıkar. Kökü mukaddes topraklara sıkı sıkıya sarılı durur: Dalları yüzyıllara yayılıp gider..